Κεφάλαιο 1: Γιατί καπνίζουν οι καπνιστές

Το άγχος θεωρείται αιτία για το κάπνισμα από πολλούς ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, το κάπνισμα είναι μια αιτία του άγχους. Σε αυτό το κείμενο θέλω να αναφερθώ στο στρες.

Τον Ιανουάριο του 1979, το Σικάγο και τα περίχωρα δοκιμάστηκαν από μια μεγάλη χιονοθύελλα. Χιόνια έπεσαν αμέσως μετά την πρωτοχρονιά χτυπώντας την περιοχή και συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής βομβαρδίστηκα από τα τηλεφωνήματα των συμμετεχόντων της κλινική του Νοεμβρίου 1978 που υποστηρίζαν ότι ήταν τρομερά νευρικοί, αγανακτισμένοι και ανήσυχοι που "δεν κάπνιζαν". Περιέργως, περισσότεροι από αυτούς αισθάνονταν καλά κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου. Είχαν τις περιστασιακές ωθήσεις που διαρκούσαν μόνο δευτερόλεπτα και ήταν αρκετά εύκολο να υπερνικηθούν. Αυτό όμως που αντιμετώπιζαν τον Ιανουάριο ήταν διαφορετικό. Πολλοί θεώρησαν ότι ήταν στα πρόθυρα να ραγίσουν. Σε αυτούς η ζωή δεν ήταν "αρκετά καλή" χωρίς τσιγάρο. Ήταν το άγχος που τώρα νιώθανε πραγματικά μια παρενέργεια από το σταμάτημα του καπνίσματος;

Σε οποιοδήποτε εξωτερικό παρατηρητή η απάντηση στη μυστήρια ενδυνάμωση της αντιληπτής στέρησης από τη νικοτίνη ήταν προφανής. Εάν οι πρώην καπνιστές άκουγαν το ραδιόφωνο, τηλεόραση ή διάβαζαν την μπροστινή σελίδα οποιασδήποτε εφημερίδας, θα έβλεπαν τα άρθρα σχετικά με την κλειστοφοβία. Αν απλά σύγκριναν τα συμπτώματά τους με αυτά της κλειστοφοβίας θα καταλάβαιναν τι συνέβαινε.

Η απόδοση της ανησυχίας στη διακοπή του καπνίσματος ήταν μια μεταφορά της αγανάκτησης. Στην πραγματικότητα, είχαν μια κανονική αντίδραση σε μια ανώμαλη κατάσταση - περιορισμός λόγω της χιονοθύελλας. Θα είχαν την ίδια ανησυχία ακόμα και εάν δεν είχαν σταματήσει το κάπνισμα.

Η ιστορία περιγράφει ένα σπάνιο χρονικό διάστημα στο οποίο πολυάριθμοι άνθρωποι δοκιμάζονται από παρόμοια συμπτώματα. Στην καθημερινή ζωή τα έμφυτα προβλήματα υπάρχουν. Εργασία, οικογένεια, φίλοι, οικονομικά, μπορούν όλα να συμβάλουν για καθημερινή στενοχώρια. Οι πρώην καπνιστές συχνά σκέφτονται ότι εάν πάρουν ακριβώς ένα τσιγάρο κατά τη διάρκεια ενός αγχωτικού επεισοδίου η κατάσταση θα λυθεί. Παραδείγματος χάριν, υποθέστε ότι σε κάποιον σκάει το λάστιχο κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας. Στην αντιμετώπιση αυτού του είδους κακοτυχίας, πρώτη αντίδραση του πρώην καπνιστή είναι συχνά, "έχω ανάγκη ένα τσιγάρο". Η λύση αυτού το προβλήματος θα ήταν η αλλαγή της ρόδας. Ένα τσιγάρο τι θα έκανε για να βοηθήσει αυτήν την κατάσταση; Βοηθά μόνο τον άτυχο να κοιτάει το σκασμένο λάστιχο για περισσότερη ώρα και κρυώνει ακόμα περισσότερο. Αυτό προσθέτει μεγαλύτερη απογοήτευση. Το χειρότερο, η πρώτη τζούρα θα ενισχύσει τον εθισμό στα τσιγάρα, μια κρίση πολύ μεγαλύτερη από σκασμένο λάστιχο. Στην πραγματικότητα, η πρώτη τζούρα σχεδόν πάντα οδηγεί σε μεγαλύτερο ακόμα πρόβλημα από αυτό που "ανάγκασε" την τζούρα. Εάν γίνει μια πραγματική καταστροφή, όπως ένας θάνατος στην οικογένεια, τραυματισμοί, ασθένειες, σεισμοί και πλημμύρες με συνέπεια σημαντική απώλεια περιουσίας, πτώχευση κτλ., ένα τσιγάρο δεν θα λύσει το πρόβλημα. Θα προσθέσει αντιθέτως ένα ακόμα.

Θυμηθείτε, το κάπνισμα δεν μπορεί να λύσει τα καθημερινά προβλήματα. Οποίο και να είναι το πρόβλημα, σίγουρα θα υπάρχει καλύτερη λύση από το κάπνισμα για την αντιμετώπισή του. Στην πραγματικότητα, οι κίνδυνοι υγείας ενός καπνιστή είναι ένα πραγματικό πρόβλημα που μπορεί μόνο να λυθεί μόνο με έναν τρόπο: ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!

Joel