Κεφάλαιο 2: Το πραγματικό κόστος του καπνίσματος

Αγαπητέ Χούλιο:

Ένιωσα πως έπρεπε να σου γράψω αυτό το γράμμα για να σου δείξω ότι είμαι στ' αλήθεια ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου. Ξέρω πως το ακούς αυτό και από άλλους, όταν ακούσεις όμως την ιστορία μου είμαι σίγουρος πως θα συμφωνήσεις ότι λίγοι θα διακινδύνευαν τόσα πολλά μόνο για να σε δουν ζωντανά.

Βλέπεις, έχω δυσκολία στο να αναπνέω, τόσο μεγάλη στην πραγματικότητα που έκλεισα μια συνάντηση με τον γιατρό μου. Γενικά αποφεύγω να μιλάω στο γιατρό μου για την δυσκολία στην αναπνοή μου. Βλέπεις, καπνίζω ενάμιση πακέτο τσιγάρα την ημέρα για πάνω από 40 χρόνια και ξέρω πως αν παραπονεθώ για την αναπνοή μου το μόνο που θα καταφέρω είναι να δεχθώ ένα από αυτά τα αυστηρά κηρύγματα των γιατρών. Αυτή τη φορά όμως ήταν αρκετά άσχημο που σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να του το γνωστοποιήσω.

Έμαθα ότι είμαι στα πρώιμα στάδια εμφυσήματος. Δεν πίστευα ποτέ ότι αυτό θα συνέβαινε σε μένα. Αυτή τη φορά όταν είπε ότι πρέπει να κόψω το κάπνισμα, το πήρα επιτέλους στα σοβαρά. Δε μου μιλούσε για ό,τι πιθανώς θα μου συνέβαινε στο μέλλον, αλλά για ό,τι μου είχε ήδη συμβεί και που τελικά θα με σακάτευε και θα με σκότωνε αν δεν έκανα κάτι δραστικό. Βλέπεις, κάθε τζούρα που παίρνω τώρα καταστρέφει λίγο ακόμα από τους πνεύμονές μου και μου αφαιρεί μόνιμα λίγη ακόμα από την ικανότητά μου να αναπνέω.

Άκουσε με που σου λέω, δεν έχω φοβηθεί ποτέ τόσο πολύ στη ζωή μου. Μου πρότεινε μια κλινική, στην οποία εγγράφηκα αμέσως. Πήγα την πρώτη μέρα, αλλά ήμουν πολύ σκεπτικός ως προς το αν θα μπορούσα να μείνω άκαπνος για ακόμα και 24 ώρες. Προς έκπληξή μου όμως, πράγματι σταμάτησα για ολόκληρη την ημέρα. Ήταν δύσκολο, όμως και στ' αλήθεια έτρεμα για το αν θα τα καταφέρω τις επόμενες 24 ώρες, όμως ήξερα ότι πολεμούσα για την ικανότητά μου να αναπνέω.

Όταν πήγα στην κλινική το επόμενο βράδυ, προσχώρησα σε μια ομάδα 11 άλλων ανθρώπων -οι οποίοι όλοι ήταν άκαπνοι για 24 ώρες. Ήταν όλοι νευρικοί -μερικοί ήταν ακόμα και σωματικά άρρωστοι επειδή δεν κάπνιζαν, αλλά είχαμε βγάλει όλοι όλη την πρώτη μέρα και ήμασταν περήφανοι γι' αυτό. Ήταν ωραία που μοιραζόμασταν με άλλους ένα τόσο κοινό δεσμό.

Συναντιούνται στην κλινική κάθε βράδυ την πρώτη εβδομάδα. Ο καθοδηγητής μας μας είπε ότι καθώς μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσεις τις πρώτες 72 ώρες, το να συγκεντρωνόμαστε στο να τα καταφέρουμε μέχρι την συνάντηση την επόμενη μέρα το κάνει να φαίνεται λίγο πιο υποφερτό από το να σκεφτόμαστε να τα καταφέρουμε για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Είπε ότι ήταν εξαιρετικά σημαντικό να παρακολουθήσουμε αυτές τις πρώτες συναντήσεις, όχι μόνο για τις πληροφορίες αλλά και για την στήριξη και την κινητοποίησή μας μέσα σε αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο. Καθένας στη συνάντηση φάνηκε να συμφωνεί ότι το να είμαστε εκεί κάθε βράδυ στ' αλήθεια βοηθούσε να κινητοποιηθούμε ώστε να ξεπεράσουμε και την επόμενη μέρα.

Ο καθοδηγητής τόνισε ξανά ότι θα πρέπει να κανονίσουμε τα προγράμματά μας έτσι ώστε να μπορούμε να παρακολουθούμε κάθε συνεδρία. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε τίποτα άλλο στη ζωή μας εκείνη την βδομάδα που να είναι τόσο σημαντικό όσο είναι το να παρατήσουμε το κάπνισμα. Οτιδήποτε χρειαζόταν να μεταθέσουμε στη δουλειά ή στο σπίτι θα μπορούσε να καλυφθεί την επόμενη εβδομάδα ή κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής μας, το να αποτύχουμε όμως στο να παρατήσουμε το κάπνισμα θα μας στοίχιζε μόνιμα την υγεία και τη ζωή μας.

Όταν έκανε αυτό το σχόλιο ο καθοδηγητής μας, ότι δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή μας τόσο σημαντικό όσο το να παρατήσουμε το κάπνισμα, δεν ήξερε ότι είχα εισιτήρια για την συναυλία σου το επόμενο απόγευμα. Σκέφτηκα, σίγουρα αυτό θα είναι εξαίρεση στον κανόνα. Εξάλλου, θα έφευγες την επόμενη εβδομάδα. Όμως, Χούλιο, προς μεγάλη μου έκπληξη, όταν του είπα το λόγο που δε θα μπορούσα να είμαι στην επόμενη συνεδρία της κλινικής, αντί να συμφωνήσει με δασκάλεψε πως βλέποντας πόσο πολύ έτρεμα, θα έπρεπε να βάλω σε προτεραιότητα την συνεδρία σε σχέση με την συναυλία. Φέρθηκε σαν το να χάσω την συνεδρία για να παρακολουθήσω την συναυλία σου να ήταν άθλια δικαιολογία. Μα όσο σημαντική κι αν είναι η αναπνοή μου, ήξερα πως είναι πιο σημαντικό να δω εσένα.

Οπότε, Χούλιο, πήγα στη συναυλία σου. Και ήταν υπέροχα -όλα όσα περίμενα. Ήξερα ότι είχα κάνει την σωστή επιλογή. Την επόμενη μέρα όμως, επέστρεψα στο κάπνισμα. Το αστείο είναι ότι, όλοι οι άλλοι που πήγαν στην συνεδρία εκείνο το βράδυ τα κατάφεραν και την επόμενη μέρα και όλη την υπόλοιπη εβδομάδα ακόμα. Στην πραγματικότητα όλοι τους είναι ακόμα άκαπνοι. Αλλά δεν είδαν εσένα εκείνο το βράδυ. Οπότε ποιος κέρδισε τα περισσότερα εκείνη τη μέρα;

Όπως και να 'χει, η αναπνοή μου χειροτερεύει, και δεν είμαι σίγουρος τώρα αν θα μπορέσω να το ξανακόψω σύντομα. Αν ο καθοδηγητής μου και οι γιατροί μου έχουν δίκιο, καπνίζοντας όπως καπνίζω, ίσως εξασθενίσω τόσο πολύ τελικά τον εαυτό μου που το να έρθω σε μελλοντικές συναυλίες σου ίσως καταστεί δύσκολο ή ίσως και αδύνατο. Νομίζω ότι θα συμφωνήσεις ότι θυσίασα πολλά για να σε δω, ίσως ακόμα και τη ζωή μου. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα συμφωνούσες πως έκανα το καλύτερο, έτσι δεν είναι Χούλιο;

Την επόμενη φορά που θα είσαι στην περιοχή μου ίσως δεν είμαι σωματικά ικανός να έρθω να σε δω. Ίσως σαν βραβείο για την θυσία μου να μπορούσες να έρθεις να κάνεις μια ιδιωτική συναυλία για μένα. Αλλά, ξέρω ότι είσαι πολυάσχολος και ακόμα κι αν δεν μπορέσεις να έρθεις στο σπίτι μου ή στο κρεβάτι μου στο νοσοκομείο, δεν θα το παρεξηγήσω. Εξάλλου, είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου και έχεις την ακλόνητη αφοσίωσή μου.

Ένας Αιώνιος Θαυμαστής;

Joel