Κεφάλαιο 2: Το πραγματικό κόστος του καπνίσματος

«Ε, απέτυχα να κόψω το κάπνισμα, σιγά το πράγμα. Δεν πρόκειται να νιώσω ενοχή ή να τα βάλω με τον εαυτό μου. Δηλαδή, κάπνισμα τσιγάρων είναι μόνο -δεν είναι και κανένα έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο.» Χρειάστηκε να συγκρατηθώ για να μη γελάσω με αυτή τη δήλωση. Μου την έκανε πολύ σοβαρά ένα συμμετέχοντας της κλινικής που απέτυχε να απέχει από το κάπνισμα έστω και δύο μέρες. Είχε τις ίδιες γνωστές δικαιολογίες για νέα δουλειά, πιέσεις στην οικογένεια, τόσο πολλές αλλαγές να συμβαίνουν.

Το να πει όμως ότι το κάπνισμα τσιγάρων δεν είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο - αυτά ήταν νέα για μένα. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, ο καπνός σκοτώνει 4,9 εκατομμύρια χρήστες το χρόνο. Ενώ ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι σκοτώθηκαν από τον καπνό, είναι δύσκολο να κατατάξουμε αυτούς τους θανάτους. Ήταν φόνοι, αυτοκτονίες ή ατυχήματα; Εξετάζοντας κάποιος την επιρροή της βιομηχανίας καπνού, δελεάζεται να πει φόνους όλους τους σχετιζόμενους με τον καπνό θανάτους. Η καπνοβιομηχανία χειραγωγεί με τις διαφημίσεις της προσπαθώντας να κάνει το κάπνισμα να φαίνεται ακίνδυνο, αισθησιακό, σοφιστικέ και ώριμο. Αυτές οι τακτικές βοηθούν στο να χειραγωγούνται οι ενήλικες και τα παιδιά στο να πειραματίζονται με αυτήν την εξαιρετικά εθιστική ουσία. Η καπνοβιομηχανία ξέρει ότι αν μπορέσουν μόνο να κάνουν τους ανθρώπους να το αρχίσουν, θα μπορέσουν να τους εθίσουν στα τσιγάρα και να τους ξεζουμίσουν χιλιάδες ευρώ κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Η καπνοβιομηχανία πάντοτε αντιτίθεται στην έρευνα όλων των αξιόπιστων ιατρικών οργανισμών που έχουν ομόφωνα δηλώσει ότι τα τσιγάρα είναι θανάσιμα. Ο οργανισμός καπνού προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι επιθέσεις στα τσιγάρα είναι ψέματα. Αν το ιατρικό επάγγελμα επρόκειτο να παραπλανήσει το κοινό για τα τσιγάρα, θα το έκανε με το να ελαχιστοποιεί τους κινδύνους, όχι με το να τους υπερβάλλει. Το ιατρικό επάγγελμα έχει ένα νομικά προστατευμένο οικονομικό συμφέρον από το να συνεχίζουν οι άνθρωποι να καπνίζουν. Εξάλλου, όσο περισσότεροι άνθρωποι καπνίζουν, τόσο περισσότερη δουλειά υπάρχει να φροντίζουν σοβαρές και θανατηφόρες ασθένειες. Το ιατρικό επάγγελμα όμως αναγνωρίζει την επαγγελματική και την ηθική του υποχρέωση να βοηθά τους ανθρώπους να είναι πιο υγιείς. Από την άλλη, ο μόνος στόχος της καπνοβιομηχανίας είναι να βάζει τους ανθρώπους να καπνίζουν, όποιο κι αν είναι το κόστος.

Θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει με αυτό λέγοντας πως ο θάνατος από το κάπνισμα είναι αυτοκτονία. Ενώ η καπνοβιομηχανία ίσως αφορίζει τους κινδύνους, οποιοσδήποτε καπνιστής με έστω και μέση ευφυΐα ξέρει πως τα τσιγάρα είναι κακά για την υγεία αλλά συνεχίζει να τα καπνίζει όπως και να 'χει. Αλλά δεν πιστεύω στην κατάταξη των περισσότερων θανάτων από το κάπνισμα στις αυτοκτονίες. Παρότι ο καπνιστής ξέρει τον κίνδυνο και εξακολουθεί να μην σταματά, δεν είναι ότι προσπαθεί να σκοτώσει τον εαυτό του. Καπνίζει επειδή δεν ξέρει πώς να το σταματήσει.

Ένας θάνατος που σχετίζεται με το κάπνισμα είναι περισσότερο από ατύχημα παρά από αυτοκτονία. Γιατί ενώ ο καπνιστής μπορεί να πεθάνει σήμερα, ο θάνατός τους οφείλεται κατά μεγάλο μέρος στις πρώτες τζούρες που πήρε 20 ή περισσότερα χρόνια πιο πριν. Όταν άρχισε το κάπνισμα οι κίνδυνοι ήταν άγνωστοι. Η κοινωνία έκανε το κάπνισμα αποδεκτό, αν όχι υποχρεωτικό σε κάποιες ομάδες. Όχι μόνο δεν ήξερε τον κίνδυνο, αλλά και αγνοούσε την εθιστική φύση της νικοτίνης. Οπότε μέχρι να γίνουν γνωστοί οι κίνδυνοι, εθιζόταν σε ότι πίστευε πως είναι ένας μόνιμος τρόπος ζωής. Οποιοσδήποτε καπνιστής μπορεί να το παρατήσει, αλλά δυστυχώς πολλοί δεν ξέρουν πώς.

Οποιαδήποτε κι αν είναι η κατάταξη -φόνος, αυτοκτονία ή ατύχημα- το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Έχετε ακόμα την ευκαιρία, είστε ζωντανοί και ξέρετε πώς να το κόψετε. Εκμεταλλευτείτε αυτή τη γνώση. Μην γίνεται στατιστική του καπνίσματος -ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΤΕ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!

Joel