Κεφάλαιο 1: Γιατί καπνίζουν οι καπνιστές

Πολλοί θα έλεγαν ότι το καπνομανής είναι απλώς ένας χαριτωμένος ευφημισμός που δεν θα έπρεπε να συγκρίνεται με τα θεωρούμενα ως υποβιβαστικά σύνδρομα. Ενάντια σε αυτήν την πεποίθηση, ο εθισμός στην νικοτίνη μπορεί να είναι εξίσου δυνατός και θανατηφόρος όσο και οποιαδήποτε άλλη από αυτές τις καταστάσεις. Στην πραγματικότητα, αν προσθέσεις τον αριθμό των ανθρώπων που πεθαίνουν κάθε χρόνο από όλες τις άλλες καταστάσεις μαζί, δε θα έφταναν τον αριθμό των πρόωρων θανάτων που αποδίδονται στο κάπνισμα τσιγάρων.

Μέχρι προσφάτως, η ιδέα ότι η νικοτίνη αποτελεί μια σωματικώς εθιστική ουσία ήταν αμφισβητήσιμη στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα. Για να θεωρηθεί ένα ναρκωτικό εθιστικό, πρέπει να πληροί κάποια κριτήρια. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να είναι ικανό να προκαλεί σωματική στέρηση μετά την διακοπή του. Το σύνδρομο της στέρησης από την νικοτίνη είναι ένα σαφώς καταγεγραμμένο, αποδεδειγμένο γεγονός.

Έπειτα, η ανοχή στο ναρκωτικό συνήθως αναπτύσσεται. Ολοένα και μεγαλύτερες δόσεις καθίστανται αναγκαίες για να επιτευχθούν τα ίδια επιθυμητά αποτελέσματα. Οι καπνιστές βιώνουν αυτό το φαινόμενο, καθώς η κατανάλωση των τσιγάρων σταδιακά αυξάνεται από ότι ενδεχομένως ήταν σποραδική, περιστασιακή χρήση, σε μια απαιτούμενη ημερήσια κατανάλωση του ενός ή περισσότερων πακέτων.

Το τρίτο κριτήριο είναι ότι μια εθιστική ουσία μετατρέπεται σε μια αναγκαιότητα που καταναλώνει ολοκληρωτικά τον χρήστη, η οποία συνήθως καταλήγει σε κάτι που θεωρείται από την κοινωνία ως αντικοινωνική συμπεριφορά. Πολλοί διαφωνούν ότι το τσιγάρο δεν καταφέρνει να τηρήσει αυτήν την προϋπόθεση. Αληθινά, οι περισσότεροι καπνιστές δεν καταφεύγουν σε τέτοιες συμπεριφορές για να συντηρήσουν την εξάρτησή τους, αλλά αυτό είναι επειδή οι περισσότεροι καπνιστές καταφέρνουν εύκολα να αποκτήσουν το επαρκές συμπλήρωμα τσιγάρων που τους χρειάζεται για να ικανοποιήσουν τον εθισμό τους. Όταν οι καπνιστές στερούνται την εύκολη προσβασιμότητα στα τσιγάρα, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.

Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία, δεν δινόταν αρκετό φαγητό στους φυλακισμένους για να καλύψουν την ελάχιστη απαιτούμενη θερμιδική πρόσληψη τροφής. Κυριολεκτικά πέθαιναν από την πείνα. Μια κοινή πρακτική των φυλακισμένων καπνιστών ήταν να ανταλλάσουν τις περιστασιακές προμήθειες φαγητού που θα τους κρατούσαν στη ζωή με τσιγάρα. Ακόμα και σήμερα, σε υπανάπτυκτες χώρες όπως το Μπαγκλαντές, γονείς με παιδιά που λιμοκτονούν παζαρεύουν αναγκαία τροφή για τσιγάρα. Αυτό δεν είναι φυσιολογική συμπεριφορά.

Κατά τη διάρκεια των «Σταματήστε το κάπνισμα» κλινικών που οργάνωνα, ένας αριθμός συμμετεχόντων παραδεχόταν πως έψαχνε σε τασάκια, στα σκουπίδια ή και στους υπονόμους αν χρειαζόταν, για να βρει γόπες που ίσως να είχαν μερικές τζούρες που μπορούσαν να σωθούν, αν οι δικές τους προμήθειες εξαντλούνταν λόγω απροσεξίας ή κάποιας απρόβλεπτης κατάστασης. Γι’ αυτούς, είναι αρρωστημένο να σκέφτονται ότι έκαναν ποτέ τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις, αλλά

πολλοί συνειδητοποιούν πως αν τώρα κάπνιζαν και έρχονταν πάλι αντιμέτωποι με μια παρόμοια κατάσταση, θα ήταν σίγουρα σε θέση να επαναλάβουν ένα τέτοιο απεχθές πράγμα. Η νικοτίνη είναι ναρκωτικό. Είναι εθιστική. Και αν την αφήσετε, μπορεί να σκοτώσει. Αναλογιστείτε το αυτό όταν σας έρχεται η επιθυμία για ένα τσιγάρο. Μια τζούρα μπορεί να, και κατά πάσα πιθανότητα θα, ενισχύσει τον εθισμό. Μην δοκιμάσετε την τύχη σας. Θυμηθείτε - ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΤΕ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!

Joel