Κεφάλαιο 2: Το πραγματικό κόστος του καπνίσματος

Το κάπνισμα είναι θανατηφόρο. Σκοτώνει μέσω καρκίνου, καρδιακών και κυκλοφοριακών ασθενειών, εμφυσήματος και πολλών άλλων αιτιών. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν την επίθεση που κάνει το κάπνισμα στο σώμα του καπνιστή. Πολλοί όμως αποτυγχάνουν να αναλογιστούν το ψυχολογικό, συναισθηματικό και κοινωνικό κόστος που οφείλεται στα τσιγάρα.

Από τη στιγμή που η πλειοψηφία των ενηλίκων στην Αμερική δεν καπνίζουν, οι άνθρωποι που καπνίζουν ακόμα υπόκεινται σε σημαντικότερη παρενόχληση από αυτή που βίωναν παλιά. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί καπνιστές το έκοψαν γιατί είχαν αρχίσει να νιώθουν απόβλητοι κοινωνικώς. Δεν ένιωθαν πια άνετα ως καπνιστές. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι καπνιστές πιάνουν τους εαυτούς τους να βρίσκονται σε πολλές καταστάσεις όπου το κάπνισμα δεν επιτρέπεται πια. Πολλοί καπνιστές τώρα περνούν καθημερινά οχτώ συνεχόμενες ώρες σωματικής ανάκλησης στην κορύφωσή της, γιατί δεν τους επιτρέπεται πια να καπνίζουν εν μέσω επαγγελματικών υποθέσεων. Πηγαίνουν σε κοινωνικές συγκεντρώσεις για να ανακαλύψουν ότι ίσως είναι οι μόνοι στο δωμάτιο που καπνίζουν. Αρχίζουν να νιώθουν ανεπιθύμητοι στα σπίτια των κοντινότερών τους φίλων και της οικογένειάς τους για όσο τα τσιγάρα τους είναι αναμμένα. Είναι αναγκασμένοι είτε να υποφέρουν την αμηχανία του να καπνίζουν ή την ανάκληση από το να μην καπνίζουν κατά τη διάρκεια αυτών των συγκεντρώσεων.

Περισσότεροι μη καπνιστές εξασκούν πλέον το δικαίωμά τους να αναπνέουν καθαρό (χωρίς καπνό) αέρα, κάτι που 15 χρόνια πριν θα εμφανιζόταν ως ριζοσπαστικό και κακόγουστο. Όλα αυτά τα αισθήματα αποτελούν «κακά μαντάτα» για τους καπνιστές. Αυτό που πρέπει τώρα να αναλογιστούν είναι ότι ακόμα κι αν είναι δύσκολο να είσαι καπνιστής στη σημερινή κοινωνία, ο κοινωνικός εξοστρακισμός γίνεται προοδευτικά και χειρότερος.

Το κάπνισμα είναι θανατηφόρο. Σκοτώνει μέσω καρκίνου, καρδιακών και κυκλοφοριακών ασθενειών, εμφυσήματος και πολλών άλλων αιτιών. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγνωρίζουν την επίθεση που κάνει το κάπνισμα στο σώμα του καπνιστή. Πολλοί όμως αποτυγχάνουν να αναλογιστούν το ψυχολογικό, συναισθηματικό και κοινωνικό κόστος που οφείλεται στα τσιγάρα. Από τη στιγμή που η πλειοψηφία των ενηλίκων στην Αμερική δεν καπνίζουν, οι άνθρωποι που καπνίζουν ακόμα υπόκεινται σε σημαντικότερη παρενόχληση από αυτή που βίωναν παλιά. Με την πάροδο του χρόνου, πολλοί καπνιστές το έκοψαν γιατί είχαν αρχίσει να νιώθουν απόβλητοι κοινωνικώς. Δεν ένιωθαν πια άνετα ως καπνιστές. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Οι καπνιστές πιάνουν τους εαυτούς τους να βρίσκονται σε πολλές καταστάσεις όπου το κάπνισμα δεν επιτρέπεται πια. Πολλοί καπνιστές τώρα περνούν καθημερινά οχτώ συνεχόμενες ώρες σωματικής ανάκλησης στην κορύφωσή της, γιατί δεν τους επιτρέπεται πια να καπνίζουν εν μέσω επαγγελματικών υποθέσεων. Πηγαίνουν σε κοινωνικές συγκεντρώσεις για να ανακαλύψουν ότι ίσως είναι οι μόνοι στο δωμάτιο που καπνίζουν. Αρχίζουν να νιώθουν ανεπιθύμητοι στα σπίτια των κοντινότερών τους φίλων και της οικογένειάς τους για όσο τα τσιγάρα τους είναι αναμμένα. Είναι αναγκασμένοι είτε να υποφέρουν την αμηχανία του να καπνίζουν ή την ανάκληση από το να μην καπνίζουν κατά τη διάρκεια αυτών των συγκεντρώσεων.

Περισσότεροι μη καπνιστές εξασκούν πλέον το δικαίωμά τους να αναπνέουν καθαρό (χωρίς καπνό) αέρα, κάτι που 15 χρόνια πριν θα εμφανιζόταν ως ριζοσπαστικό και κακόγουστο. Όλα αυτά τα αισθήματα αποτελούν «κακά μαντάτα» για τους καπνιστές. Αυτό που πρέπει τώρα να αναλογιστούν είναι ότι ακόμα κι αν είναι δύσκολο να είσαι καπνιστής στη σημερινή κοινωνία, ο κοινωνικός εξοστρακισμός γίνεται προοδευτικά και χειρότερος.

Οπότε τώρα, όταν η παρόρμηση για τσιγάρο χτυπά, βεβαιωθείτε ότι θα αναλογιστείτε το σύνολο των περιπτύξεων της πρώτης τζούρας. Όχι μόνο θα ενισχύσετε εκ νέου έναν εθισμό ο οποίος είναι εν δυνάμει θανατηφόρος, αλλά και θα επιστρέψετε σε μια μη αποδεκτή κοινωνικώς και χημικώς εξαιρετικά βρώμικη εξάρτηση. Θέλετε στ' αλήθεια να περάσετε τη ζωή σας θεωρούμενοι ως καπνιστές; Αν όχι, απλά θυμηθείτε -ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΤΕ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!

Joel