Κεφάλαιο 3: Πώς να σταματήσετε το κάπνισμα

«Δεν μπορώ να το πιστέψω, απλώς είμαι πολύ αδύναμος για να το κόψω.» Αυτή η δήλωσε έγινε σε μένα την τέταρτη μέρα μιας κλινικής από έναν συμμετέχοντα που δεν μπορούσε να σταματήσει να καπνίζει ούτε για μια μέρα. Όταν τον ρώτησα από πού έπαιρνε τα τσιγάρα μου αποκρίθηκε «Είναι τα δικά μου, δεν τα πέταξα ποτέ.» Όταν τον ρώτησα γιατί δεν τα ξεφορτώθηκε ποτέ είπε ότι ήξερε ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει το να μην καπνίζει θα ήταν να κρατάει τα τσιγάρα του κοντά σε περίπτωση που χρειαζόταν ένα.

Αυτός ο άντρας δεν ήταν ικανός να πετύχει στην απόπειρά του να παρατήσει το κάπνισμα. Όχι επειδή ο εθισμός στη νικοτίνη ήταν πολύ ισχυρός. Ήταν ο φόβος του να πετάξει τα τσιγάρα του που καθιστούσε την απόπειρά του αποτυχία. Θεώρησε ότι αν τα χρειαζόταν θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει. Σίγουρα βέβαια, κάθε μέρα χρειαζόταν ένα. Οπότε κάπνιζε ένα. Έπειτα άλλο ένα και μετά ακόμα ένα. Πέντε ή έξι την ημέρα, μην φτάνοντας ποτέ το ιδανικό επίπεδο και μη σπάζοντας ποτέ τον κύκλο της ανάκλησης. Αποθαρρύνθηκε, αποκαρδιώθηκε, ένιωσε ντροπή, οργή και το χειρότερο απ' όλα, κάπνιζε.

Η παραίτηση από το κάπνισμα πρέπει να γίνεται σε βήματα. Πρώτα ο καπνιστής πρέπει να ενδυναμώσει την αποφασιστικότητά του για τον λόγο που επιθυμεί να το παρατήσει. Θα πρέπει να αναλογιστεί της επιπτώσεις στην υγεία, τις κοινωνικές επιπλοκές, το γεγονός ότι εξουσιάζεται απόλυτα από τα τσιγάρα, το κόστος και οποιοδήποτε άλλο προσωπικό πρόβλημα μπορεί να του προκαλούν τα τσιγάρα. Βοηθάει το να κάτσει να γράψει όλες αυτές τις αρνητικές όψεις του καπνίσματος. Στο μέλλον όταν του έρχεται η σκέψη για ένα τσιγάρο, οι δικοί του αυτοί λόγοι που το παράτησε θα αποτελέσουν τα εφόδια στο να μην επιστρέψει στο κάπνισμα.

Όταν παρθεί η απόφαση να το παρατήσει, ο καπνιστής θα πρέπει να σκεφτεί ένα πρόγραμμα το οποίο έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Το πρώτο και το πιο σημαντικό βήμα είναι το να το κόψει μαχαίρι. Για να φέρει σε πέρας αυτό το στόχο θα πρέπει να ξεφορτωθεί όλα τα καπνιστικά εργαλεία. Τα τσιγάρα, τα πούρα, τις πίπες, τις γόπες, τα τασάκια, τους αναπτήρες -οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί καπνιστικό εξάρτημα. Αν τα τσιγάρα δεν υπάρχουν, δεν μπορούν να καπνιστούν.

Έπειτα το άτομο το μόνο που χρειάζεται είναι να περάσει τις πρώτες λίγες μέρες, μία μέρα τη φορά. Η σωματική ανάκληση μπορεί να είναι σκληρή ή πολύ ήπια. Τα συμπτώματα θα ξεπεραστούν με το να τα καταφέρει τις πρώτες λίγες μέρες χωρίς να πάρει τζούρα. Μέσα σε τρεις μέρες η σωματική ανάκληση θα κορυφωθεί και μέσα σε δύο εβδομάδες θα πάψει εντελώς.

Το αληθινό όμως εμπόδιο είναι η ψυχολογική εξάρτηση στα τσιγάρα. Οι περισσότεροι καπνιστές είναι πεπεισμένοι ότι το κάπνισμα είναι απαραίτητο για να επιδοθούν σε πολλές φυσιολογικές καθημερινές δραστηριότητες. Η αντιμετώπιση του άγχους, η εργασία, η οδήγηση, το φαγητό, ο ύπνος, το ξύπνημα, η ξεκούραση -περίπου τα πάντα απαιτούν κάπνισμα. Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει αυτήν την εξάρτηση όπως την αντιλαμβάνεται είναι να αποδείξει στον εαυτό του ότι όλες οι δραστηριότητες που γίνονται με τα τσιγάρα μπορούν να γίνουν εξίσου καλά και χωρίς τα τσιγάρα. Απλώς ζώντας τις πρώτες λίγες μέρες και λειτουργώντας στους κανονικούς του ρόλους θα αποδείξει ότι ο καπνιστής μπορεί να επιβιώσει χωρίς τα τσιγάρα. Ίσως είναι δύσκολο, αλλά γίνεται.

Από τη στιγμή που η αρχική διαδικασία παραίτησης ξεπεραστεί, τα υπόλοιπα είναι απλά. Σίγουρα θα υπάρξουν ξανά στιγμές που ο πρώην καπνιστής θα θέλει ένα τσιγάρο. Ο πρώην καπνιστής όμως θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει την επιλογή του «μόνο ένα τσιγάρο». Επειδή είναι εθισμένος στη νικοτίνη, το κάπνισμα είναι και πάντα ήταν, μια όλα ή τίποτα πρόταση. Η σκέψη του να ξανακυλήσει στο παλιό του επίπεδο καπνίσματος με όλες τις σχετικές επιπτώσεις είναι το εφόδιο που χρειάζεται για να -ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΙ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!

Joel