یک باور رایج در بسیاری از اجتماعات این است که همه با یکدیگر تفاوت دارند. بااینکه این موضوع در اکثر زمینه‌های زندگی درست است، از بسیاری جهات هنگام بررسی اعتیاد به مواد، صدق نمی‌کند.

اکثر افراد معتاد در بیشتر موارد شباهتشان بیش از تفاوتشان است. رفتار آن‌ها، باورها و نگرششان همه تحت کنترل یک ماده است. هرچه اعتیاد تثبیت‌شده‌تر و ریشه‌دارتر شود، فرد بیشتر به کلیشه‌ای از یک فرد معتاد تبدیل می‌شود.

در مورد شخص سیگاری، وقتی‌که سیگار را ترک کند و نیکوتین را از بدنش بیرون کند، آن‌وقت حقیقتاً تفاوت‌های شخصی ظاهر خواهند شد. بااین‌حال همچنان شباهت‌هایی با دیگر سیگاری‌های سابق وجود دارد که لازم است درک شوند.

زمانی که فرد سیگار را ترک کند، او بر اعتیادش تسلط پیداکرده است، اما این اعتیاد هنوز همراه او هست. این شخص دیگر سیگار نمی‌کشد، اما او یک "هرگز-سیگاری" هم نیست. سیگاری سابق، هنوز هم یک معتاد بهبودیافته است و باید این آگاهی را زنده نگه دارد.

بااین‌وجود سیگاری‌های سابق یک شباهت مهم دیگر هم دارند. آن‌ها می‌توانند در تمام باقی عمرشان رها از سیگار باشند، به شرطی که هرگز پک دیگری نزنند!