هشدار به دانش‌آموزان: سیگار الکترونیک و جوول خطرناک هستند
"چطور ممکن است؟ قبل از کشیدن جوول و حالا که نمی‌توانم آن را ترک کنم، شنیده بودم که ویپ 95 درصد کم‌خطرتر از سیگار است."
اعتیاد به نیکوتین به‌اندازه الکلیسم واقعی و دائمی است. با این‌که معتاد به نیکوتین می‌تواند وابستگی خود را متوقف کند، درمانی برای آن شناخته نشده است. معتاد بهبودیافته در باقی عمرش تنها یک پک با برگشت اعتیاد فاصله دارد.
با این‌که اکنون عذرخواهی از هزاران هزار دانش‌آموز و نوجوان معتاد جوول کمکی نمی‌کند، لازم است که گفته شود.
ما معذرت می‌خواهیم که زودتر به شما، به حد کافی هشدار داده نشد. متأسفانه، برای دانش‌آموزانی که هنوز وابسته نشده‌اند، با گذشت هرروز، خطری که به سمت آن‌ها نشانه گرفته‌شده به حد هشدارآمیزی می‌رسد.
ما متأسفیم که سازمان غذا و داروی ایالات‌متحده اجازه داده است که جوول محلول نمک نیکوتین 5% خود را، پیش از به رسمیت شناختن اعتیادآوری آن و پیش از برقرار کردن نظارت جهت جلوگیری از وابستگی نوجوانان بر بازاریابی و فروش آن‌ها به بازار عرضه کند.
و از نوجوانانی که اکنون اعتیاد پیدا می‌کنند، ما از طرف FDA و CDC عذرخواهی می‌کنیم، چراکه کنار ایستادن آن‌ها حین تسخیر آنی بازار ویپ توسط جوول، شروع‌کننده یک رقابت تسلیحات نیکوتینی شد. اکنون بیش از 70 برند سیگارهای مایع الکترونیک اکنون محصولات با نیکوتین بالا را به فروش می‌رسانند که بیش از 5 درصد نیکوتین در آن‌ها موجود است.
گزارش‌های گسترده رسانه‌ها از مصرف جوول توسط دانش‌آموزان در مدارس، نشان می‌دهد پیام‌هایی که اکثر نوجوانان دریافت می‌کنند پیام‌های غلطی هستند.
بااینکه کنجکاو بودن، دوست داشته شدن و همرنگ دیگران شدن طبیعی است، شاید تنها یک‌بار پرکردن مغزتان با نیکوتین آزادی و اختیارتان را از شما بگیرد و برای دیگر انجام ندادن آن، دوباره و دوباره و دوباره، در تمام روز، در باقی عمرتان این اختیار را از دست بدهید.
با فعال شدن مسیرهای دوپامین در مغز، مغز نوجوانان به‌سرعت نیکوتین را مانند غذا تصور می‌کند. تصور کنید درد گرسنگی برای نیکوتین را 5، 10، 15 و درنهایت 20 بار یا بیشتر در طول روز تحمل می‌کنید.
و ما متأسفیم که این پیام که ویپ 95% سالم‌تر از سیگار کشیدن است به‌اشتباه توسط کودکان و نوجوانان به این صورت تفسیر می‌شود که ویپ بی‌خطر است.
درست است، به نظر می‌رسد که [این پیام] همه‌جا هست. مثلاً، جستجوی این عبارت در گوگل "سیگار الکترونیک 95 درصد سالم‌تر از سیگار کشیدن یا سیگار"، 5440 نتیجه تحویل می‌دهد.
کوئیز ریاضی: اگر سیگار کشیدن سالانه باعث مرگ 439000 فرد سیگاری در آمریکا شود و سیگار الکترونیک واقعاً 95 درصد سالم‌تر باشد، با فرض این‌که تعداد مشابهی از افراد سیگار الکترونیک و سیگار مصرف می‌کنند، سیگار الکترونیک باعث چه تعداد مرگ در هر سال می‌شود.
از خودتان بپرسید، آیا با 21950 نفر تلفات، ویپ را می‌توان چیزی جز خطرناک دانست؟ اما اگر معلوم بشود تعداد واقعی تلفات چیزی بسیار بیشتر از این‌هاست چه؟ اگر رقم 95 درصد به طرز وحشتناکی اشتباه باشد چه؟
آنچه دانش‌آموزان نیاز دارند پیش از آن‌که دهانشان را پر از نیکوتین کنند بشنوند این است که هیئتی که موضوع ویپ 95 درصد سالم‌تر از سیگار است را مطرح کرد، در مقاله سال 2013 خود اعتراف کرده که "یکی از محدودیت‌های این مطالعه، کمبود مدارک مستدل در مورد آسیب‌های اکثر محصولات در مورد اکثر شاخص‌ها بود."
حتی عنوان مقاله با صدای بلندتری فریاد می‌زند که آن‌ها "تخمین" یا حدس می‌زنند؛ و حدس آن‌ها تا چه حد خوب بوده است؟ این مثال را در نظر بگیرید: کدام آسیب بیشتری می‌رساند، زنده‌بودن و زنده ماندن همراه با اعتیاد، یا هزینه اعتیاد شما برای جامعه؟
چرا می‌پرسیم؟ چون بخش اعظم حدس هیئت مبنی بر 95 درصد کم‌خطرتر بودن، شامل ارزیابی و مقایسه اهمیت نسبی آسیب‌های شناخته‌شده تنباکو می‌شد.
ازآنجاکه هیچ‌کدام از اعضای هیئت خودش نوجوان معتادی نبوده که در یک کلاس نشسته است و توانایی تمرکز ندارد، چون مغزش درگیر مبارزه برای دور کردن وسوسه نیکوتین است، این هیئت هزینه‌های اقتصادی سیگار را 5 برابر بیشتر از زندگی کردن روزانه، از سحر تا غروب، به‌عنوان یک معتاد به نیکوتین ارزیابی کرده است.
در دفاع از آن‌ها، حداقل به‌طور نسبی، [باید گفت] چطور در سال 2013 هیئت می‌توانست نتایج استفاده دانش‌آموزان از کریستال نیکوتین جوول را پیش‌بینی کنند؟ و اگر نمی‌توانستند ظهور کریستال نیکوتین را پیش‌بینی کنند، چند تا از خطرات دیگر مربوط به ویپ را آن‌ها کاملاً از قلم انداخته‌اند یا غلط ارزش‌گذاری کرده‌اند؟
برای مثال، با این‌که علم نتایج خوردن و هضم اغلب طعم‌دهنده‌ها و افزودنی‌های سیگارهای الکترونیک را می‌داند، در مورد نتایج بلندمدت کشیدن آن‌ها داخل ریه، چندین بار در روز، هرروز و هرسال پشت سرهم، هیچ نظری ندارد.
قبل از این‌که اولین پک را بزنید این سؤال را از خودتان بپرسید: قبل از این‌که من اولویت اول زندگی‌ام را در هر ساعت از بیداری‌ام و در هرروز ارضا کردن نیاز تمام‌نشدنی و وسوسه نیکوتین تعیین کنم، احتمال این‌که به سیگار روی بیاورم چقدر است؟ چراکه نیمی از افراد بزرگ‌سال سیگاری درنهایت خودشان را با سیگار به کشتن می‌دهند.
مطالعه جاما در فوریه 2019 نشان داد که بین افراد 12 تا 15 ساله که از سیگار الکترونیک استفاده کرده بودند، در عرض 2 سال، 3 برابر بیشتر احتمال داشت که سیگاری بشوند.
مهم نیست که نیکوتین از راه ویپ یا از راه سیگار وارد جریان خون دانش‌آموز شود؛ چنانکه مرکز کنترل بیماری‌ها مطرح کرده است: «نیکوتین بسیار اعتیادآور است و می‌تواند به رشد مغزی نوجوانان که حدود اوایل تا اواسط دهه 20 زندگی ادامه می‌یابد لطمه بزند. استفاده از نیکوتین در نوجوانان می‌تواند به قسمت‌هایی از مغز که توجه، یادگیری، خلقیات و انگیزش را کنترل می‌کنند آسیب بزنند.»
"هر بار که یک خاطره جدید ثبت می‌شود یا مهارت جدیدی فراگرفته می‌شود، ارتباطات (سیناپس‌ها ) قوی‌تری بین سلول‌های مغز به وجود می‌آیند. مغز نوجوانان سریع‌تر از مغز بزرگ‌سالان این سیناپس‌ها را می‌سازند. نیکوتین نحوه تشکیل این سیناپس‌ها را تغییر می‌دهد."
صمیمیت و محبوبیت نزد کسی که ویپ استفاده می‌کند (کسی که مجبور است استفاده کند؛ چون موجی از اضطراب او را هنگامی‌که این کار را نمی‌کند در برمی‌گیرد) مهم‌تر است یا توانایی شما در تمرکز و یادگیری درحالی‌که آرام و راضی هستید، بدون این‌که [نیاز باشد] به رفتارهای پرخطر روی بیاورید؟
بااینکه کنجکاو بودن نسبت به چیزهای خطرناک طبیعی است، اگر با آتش بازی کنیم باید انتظار سوختن را داشته باشیم. چرا بیافتیم، شکست بخوریم و از یک بردگی عصبی-شیمیایی پیروی کنیم وقتی‌که می‌توانیم بایستیم، بدرخشیم و جلودار باشیم؟ امیدوارم که هنوز، تصمیم با خودتان باشد. عاقلانه تصمیم بگیرید.
9 فوریه 2019 نوشته جان آر. پالیتو
