"من سیگار میکشم چون خود مخرب هستم"
خیلی از افراد سیگاری بر این باورند که سیگار کشیدنشان به دلیل نگرش خود مخربشان است. آن ها می خواهند که مریض بشوند. بعضی می‌گویند از پیر شدن وحشت دارند. بقیه شان هم با تکبر عهد می کنند تا زمانی که سیگار آن‌ها را بکشد به این کار ادامه دهند.
بااینکه بعضی از مردم مشکلات عاطفی دارند که منجر می شود تفکرات خود مخرب داشته باشند، من باور دارم اکثریت افراد سیگاری در این دسته جای نمی گیرند. اکثر آن‌ها چنین حرف هایی می زنند تا ترسشان را از ناتوانی در ترک سیگار پنهان کنند.
در طول سال های گذشته، من افراد زیادی را دیده ام که از بیماری های مربوط به سیگار صدمه دیده بودند و به کلینیک های ترک سیگار می آمدند. آن‌ها اغلب توضیح می‌دهند که چنین بهانه هایی آورده بودند، اما وقتی واقعاً به بیماری مبتلا شدند، شوک زده شدند. مراجعینی که در تلاششان برای ترک سیگار موفق نمی شوند گاهی می‌گویند آن‌قدر به سلامتی خودشان اهمیت نمی دهند که سیگار را کنار بگذارند.
متأسفانه، بعضی از آن ها بعداً به سرطان مبتلا می شوند. بعضی هایشان دچار حمله قلبی، سکته یا دیگر بیماری های قلبی-عروقی می شوند. بعضی از آن ها، دچار اختلالات اساسی تنفسی ناشی از آمفیزم می شوند. هیچ‌وقت نشده که یکی از آن‌ها با هیجان به من تلفن کند و بگوید: «اثر کرد! دارد من را می کشد!» برعکس، اکثر آن‌ها ناراحت، وحشت زده و افسرده بودند. آن ها نه تنها با یک موقعیت بالقوه کشنده روبه رو بودند، بلکه می دانستند که تا حد زیادی خودشان مقصر آن هستند.
بازماندگان افرادی که در اثر سیگار کشیدن از بین می روند هم موقعیت غم انگیز مشابهی را تجربه می کنند. خیلی از افرادی که سیگار را ترک کرده اند، به دلیل حرف هایی که خانواده و دوستان به آن ها می زنند، به سیگار کشیدن بازمی گردند. این اتفاق معمولاً برای افرادی می افتد که بیمار نیستند و سیگار را ترک می کنند تا سالم باقی بمانند.
در ابتدا خیلی از آن‌ها عصبی و زودرنج هستند، آن روزها را به یاد دارید؟ به‌زودی، همسر و بچه‌هایشان و دیگران به آن‌ها می‌گویند: "اگر قرار است بدون سیگار این‌طور باشی، محض رضای خدا سیگار بکش!" بااینکه ممکن است در همان لحظه گفتن این حرف ایده خوبی به نظر برسد، اما باید در نظر بگیریم، زمانی که شخص براثر سیگار کشیدن سرطان بگیرد، یا سکته کند و بمیرد، این افراد چه حالی خواهند داشت. احساس گناه آن‌ها غیرقابل تصور خواهد بود.
بعضی باورها یا اظهارنظرهای افراد سیگاری غیرمنطقی به نظر می‌آید. گویی آن ها واقعاً آرزوی مرگ دارند. اغلب مشکل از خود شخص نیست، تأثیر مواد نیکوتین است. ترس از علائم ترک یا ترس از کنار آمدن با زندگی بدون سیگار، باعث بروز یک مکانیسم دفاعی می شود تا وابستگی به سیگار را توجیه کنند. وقتی سیگار را ترک کنند این بهانه‌ها ناپدید می شوند. آنچه باقی می ماند فردی است که ازنظر جسمی و روانی سالم تر است و شانس زیادی برای باقی ماندن در این وضعیت دارد؛ به شرطی که از یک راهکار ساده پیروی کند و هرگز پک دیگری نزند!
